PRAWO WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ

SZKOŁA DOKTORSKA / ECTS: 1 / semestr 5

Wymagania wstępne: brak

Wykład ma za zadanie zapoznać doktorantów z podstawowymi problemami prawa własności intelektualnej, tu prawa własności przemysłowej, a także stosowania norm tej dziedziny prawa w życiu codziennym (np. rozpoznawanie wynalazków, wzorów użytkowych czy znaków towarowych).

Cel przedmiotu: Wytworzenie umiejętności rozpoznania tematyki objętej uregulowaniami prawa oraz odszukania odpowiedniej normy prawnej.

Warsztaty:

1. Źródła prawa własności przemysłowej

2. Wynalazek i patent

3. Wzór użytkowy

4. Wzór przemysłowy

5. Znak towarowy

6. Oznaczenia geograficzne, topografie układów scalonych

7. Postępowanie administracyjne

8. Umowy dotyczące własności przemysłowej

1. Ustawa prawo własności przemysłowej

2. Prawo własności intelektualnej pod red. naukową Joanny Sieńczyłło-Chlabicz, wyd. 1, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2018

Po zakończeniu kursu student:

Wiedza:

- zna zna najważniejsze instytucje prawa własności intelektualnej - prawa własności przemysłowej

- zna prawne, etyczne i ekonomiczne uwarunkowania prowadzenia działalności naukowej oraz upowszechniania wyników tej działalności

Umiejętności:

- posiada umiejętność czytania ze zrozumieniem tekstów prawnych oraz nabywa umiejętność stosowania prawa w sensie podporządkowania się jego dyspozycjom

- potrafi z poszanowaniem zasad prawa transferować wyniki prac badawczych do sfery gospodarczej i społecznej

Kompetencje społeczne:

- ma świadomość nasycenia życia społeczno-ekonomicznego problematyką prawną oraz nabywa nawyk poznawania treści prawa i uczenia się przez całe życie

- jest gotów działać na rzecz innowacyjnej gospodarki i społeczeństwa

Warsztaty:

W czasie zajęć zaprezentowana zostanie teoria prawa własności przemysłowej oraz technika rozwiązywania kazusów z prawa własności przemysłowej tak by student sam doszedł do prawidłowej oceny sytuacji życiowo-prawnej. Pozwala to na ustalenie z jednej strony zainteresowania studenta wybranym kierunkiem studiów i jego przydatności, jak też ustalenia stopni wiedzy i kultury w relacjach gospodarczo-prawnych.

Podsumowaniem i sprawdzeniem wiedzy studenta jest zaliczenie pisemne polegające na samodzielnym rozwiązywaniu kazusów.

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla oceny dobrej (4,0 - średnio 71-80%), oceny ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i oceny bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

UWAGA: Prowadzący zajęcia na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu i w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne formułuje ocenę posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.