Filozofia nauki w naukach o środowisku
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | D.EX.02.FIL.DK.LLSXX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Filozofia nauki w naukach o środowisku |
Jednostka: | Zakład Bioróżnorodności Leśnej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Celem kursu jest istota metody naukowej w zastosowaniu do badań z zakresu nauk o środowisku. Wprowadzenie do logiki. Zastosowanie reguł logiki i wnioskowania dedukcyjnego do formułowania hipotez, do wyprowadzania z nich wnosków i ich testowania oraz do interpretacji wyników badań. Teorie naukowe oraz mechanizmy ich rozwoju. |
Pełny opis: |
Wnioskowanie dedukcyjne. Ujęcie aksjomatyczne. Charakterystyka spójników logicznych. Ujęcie założeniowe (dedukcja naturalna) Elementarne systemy logiczne. Sylogistyka. Pojęcie prawdopodobieństwa. Bayesowska teoria potwierdzania. Formalne ujęcie rachunku prawdopodobieństwa Metoda hipotetyczno-dedukcyjna w naukach empirycznych. Problem obiektywizmu metod zbierania danych. Interpretacja i próba uogólnienia: analiza danych, dyskusja naukowa Formułowanie i testowanie hipotez. Eksperymenty laboratoryjne, eksperymenty polowe Modele statystyczne i modele matematyczne w naukach o środowisku Teoria ekologiczna i jej przemiany |
Literatura: |
Ajdukiewicz K. 1975. Logika pragmatyczna. PWN, Warszawa. Cuddington K., Beisner B. E. (Red.) 2005. Ecological paradigms lost. Elsevier Academic Press, Burlington – San Diego – London. Ford E. D. 2000. Scientific Method for Ecological Research. Cambridge University Press, Cambridge. Lakatos I. 1995. Pisma z filozofii nauk empirycznych. PWN, Warszawa. Losee J. 2001. Wprowadzenie do filozofii nauki. Prószyński i S-ka, Warszawa. Nagel E. 1970. Struktura nauki. PWN, Warszawa. Peters R. H. 1991. A critique for Ecology. Cambridge University Press, Cambridge. Pickett S. T. A., Kolasa J., Jones C. G. 1994. Ecological Understanding. Academic Press, San Diego - New York – Boston. Popper K.R. 1977. Logika odkrycia naukowego. PWN, Warszawa. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza: doktorant po ukończeniu kursu powinien rozumieć istotę metody naukowej w zastosowaniu do badań z zakresu nauk o środowisku. Umiejętności: uczestnik kursu powinien umieć zastosować reguły logiki i wnioskowania dedukcyjnego do formułowaniu hipotez, do ich testowania oraz do interpretacji wyników badań. Kompetencje: doktorant powinien zdawać sobie sprawę z przemian, jakim podlegają teorie naukowe, oraz rozumieć mechanizmy tych zmian. |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie w oparciu o aktywność na ćwiczeniach oraz ocenę pracy pisemnej wykonywanej indywidualnie przez każdego uczestnika kursu Kryteria oceniania: W opracowaniu. Ocena będzie uzależniona od stopnia zaangażowania w dyskusję oraz spójności i oryginalności przedstawionych prac. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.